مناسبات سیاسی نورالدین‌محمود زنگی با سلجوقیان روم و بیزانس، نوسانی از هم‌گرایی به واگرایی

تشکیل حکومت صلیبی رها و انطاکیه، در شمال شام و تهدیدات نظامی آن‌ها علیه حکومت‌های اسلامی منطقه، ایجاد هم‌گرایی سیاسی و اتحاد بین حکومت نورالدین‌‎محمود زنگی و سلجوقیان روم در زمان مسعودبن‌قلیچ‌ارسلان را باعث شد. این اتحاد در راستای تامین منافع دوجانبه برای طرفین بود. با ازبین‌رفتن حکومت رها و تضعیف شدید انطاکیه و استقرار حکومت نوپای نورالدین، لزوم این اتحاد نیز از بین رفت. قدرت‌گیری نورالدین، سلجوقیان روم را در معرض خطر قرار داد؛ به‌ویژه که نیروی صلیبی، به‌عنوان حد واسط بین دو دولت قرار نداشت. ازاین‌جهت، تعارض این دو دولت شروع واگرایی سیاسی بین آن‌ها بود. درپی‌آن، نورالدین به‌علت وجود منافع مشترک با دولت بیزانس، اقدام به تقریب روابط با آن دولت علیه سلاجقه روم کرد؛ اما این هم‌گرایی نیز تا جایی ادامه یافت که منجر به قدرت‌گیری یکی از طرفین در منطقه نشود. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی‌تبیینی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای، درپی‌آن است تا علل هم‌گرایی و واگرایی بین نورالدین‌محمود زنگی با سلجوقیان روم و بیزانس را تبیین کند